Pielęgnacja trawnika po zimie

Regeneracja trawnika po zimie to obowiązkowy zabieg, aby odrodził się on w pełni po zimowym spoczynku. Właściwe nawożenie, podlewanie i koszenie wzmacniają trawnik, dzięki czemu lepiej zniesie letnie upały, susze oraz inwazję chwastów w późniejszym okresie wegetacji. Poświęcenie czasu na prawidłowe przebudzenie trawnika wraz z nadejściem wiosny zminimalizuje późniejsze problemy. 

Jak pielęgnować trawnik po zimie?

1. Grabienie trawnika po zimie

Podstawowym zabiegiem, jaki należy wykonać wiosną, jest wygrabienie trawnika po zimie. Zabieg ten należy wykonać jeszcze zanim rozpocznie się okres wegetacji, z reguły w marcu. Do grabienia najlepiej użyć grabi wachlarzowych. Trawnik po zimie grabimy na krzyż, aby dokładnie wygrabić stare, suche źdźbła, które zostały po zimie i obumarłe resztki roślin, mogące być siedliskiem chorób i szkodników. Podczas grabienia sprzątamy trawnik i oceniamy jego stan. Na tej podstawie podejmiemy decyzję, które z następnych zabiegów pielęgnacyjnych należy wykonać.

2. Wałowanie trawnika po zimie

W czasie zimy, w wyniku działania mrozu oraz wielokrotnego zamarzania i rozmarzania wody pod powierzchnią gleby, mogło dojść do oderwania fragmentów darni od podłoża. Objawia się to charakterystycznymi wybrzuszeniami i nierównościami na powierzchni trawnika. W takim przypadku pomocne będzie wałowanie, które dociśnie darń do podłoża oraz wyrówna powierzchnię trawnika. Pamiętajmy jednak, aby wałowania nie wykonywać na glebach gliniastych, ciężkich i zbitych, gdyż zabieg ten jeszcze bardziej ubije glebę. Wałowanie trawnika wykonujemy zatem wyłącznie, jeśli stan trawnika rzeczywiście tego wymaga i mamy pewność, że ziemia pod trawnikiem nie jest nadmiernie zbita. Coroczne wałowanie korzystne jest wyłącznie na glebach lekkich.

3. Wertykulacja trawnika po zimie

Często zaniedbywanymi pracami w pielęgnacji trawnika po zimie są wertykulacja trawnika. Oba te zabiegi należy również wykonać zanim jeszcze pojawią się symptomy wzrostu traw. Wertykulacja polega na pionowym nacinaniu darni za pomocą wertykulatora. Zabieg ten rozluźnia i wspomaga odmłodzenie trawnika, a także pozwala usunąć nagromadzoną powłokę filcu. Wertykulacja wspomaga też usuwanie mchu z trawnika. Po wertykulacji trawnik wygląda jak zryty, ale pozytywne efekty tego zabiegu widać bardzo szybko. Trawnik odmładza się, zagęszcza i nabiera zielonej barwy.

Wertykulację wykonujemy wyłącznie na trawnikach, które mają już co najmniej 2 lata i zebrała się na nich warstwa suchego filcu. Trawnikom młodszym, które nie są jeszcze dobrze zakorzenione, zabieg ten może zaszkodzić. Z wertykulacji rezygnujemy, jeśli konieczne było wałowanie darni poodrywanej od podłoża. W takim przypadku wertykulacja mogłaby nadmiernie uszkodzić trawnik i zniweczyć efekty wałowania.

4. Aeracja trawnika po zimie

Aeracja to nakłuwanie darni kolcami w celu napowietrzenia korzeni traw. Zabieg ten wykonuje się aeratorem. Na małych trawnikach przydomowych można użyć specjalnych kolcy zakładanych na buty lub od biedy można darń nakłuwać również widłami. Niestety w obu przypadkach jest to bardzo pracochłonne. Dlatego warto się zaopatrzyć w aerator ręczny do trawy.

5. Piaskowanie trawnika po zimie

Po aeracji, gdy gleba jest "podziurawiona" kolcami aeratora, warto przeprowadzić piaskowanie trawnika. Piaskowanie trawnika polega na posypywaniu powierzchni murawy cienką (ok. 5 mm) warstwą piasku lub innego materiału. Odpowiednio wykonane niesie ze sobą wiele korzyści i jest niezbędne do regeneracji i prawidłowego rozwoju systemu korzeniowego trawy. Jest ono konieczne na glebach ciężkich i zbitych, a jego celem jest właśnie rozluźnienie podłoża pod trawnikiem. Piasek zastosowany po aeracji wypełni otwory w ziemi, co pozwoli na dłużej zachować luźną strukturę podłoża i ułatwi oddychanie oraz rozwój korzeni traw. Piaskowania nie wykonujemy na trawnikach rosnących na glebach lekkich, piaszczystych i zbyt szybko wysychających.

6. Wapnowanie trawnika po zimie

Trawniki najlepiej rosną na glebach od lekko kwaśnych do obojętnych, a zalecany odczyn pH wynosi od 5,5 do 7,0. Jeżeli ziemia pod trawnikiem jest zbyt kwaśna lub na trawniku występuje mech, konieczne jest podniesienie pH gleby poprzez wapnowanie. Zacznijmy jednak od pomiaru pH gleby. Jeżeli wynosi ono poniżej pH 5,5 to wapnowanie będzie korzystne dla trawnika.Zazwyczaj pomiar pH gleby wymaga pobrania próbki ziemi, a zatem musimy podkopać fragment darni. Aby uniknąć takiego uszkadzania trawy i uzyskać dokładny oraz wiarygodny wynik pomiaru pH, warto użyć miernik glebowy elektroniczny. W jego przypadku wystarczy wbić w ziemię sondę miernika, a wynik otrzymujemy w ciągu 30 sekund.

Ważne, aby wykonać wapnowanie, zanim trawa rozpocznie wzrost. Jeśli za pozostałe prace pielęgnacyjne zabraliśmy się zbyt późno i trawa już zaczęła rosnąć, z wapnowaniem musimy poczekać do jesieni.

7. Nawożenie trawnika po zimie

Gdy zauważymy już pierwsze symptomy wzrostu trawy i nie wcześniej jak 2 tygodnie po wapnowaniu, należy wykonać nawożenie trawnika po zimie. Szczególnie ważne jest w tym okresie dostarczenie trawnikowi odpowiedniej dawki azotu. W tym celu może być zastosowana saletra amonowa w ilości 1,2 do 1,8 kg/100m² trawnika. Dzięki temu nawożeniu trawnik szybciej się zregeneruje i nabierze soczystych barw. Ważne jest, aby nawóz azotowy rozsypać na powierzchni trawnika równomiernie. Efekt nierównomiernego zastosowania nawozu będzie długo widoczny poprzez nierównomierne wybarwienie i nierównomierny wzrost trawy.

Kalendarz pielęgnacji trawnika

Wczesna wiosna

napowietrz trawnik

dodaj nawóz wieloskładnikowy z większym udziałem azotu

wyrwij chwasty ·

suń mech

Późna wiosna

naostrz ostrze kosiarki lub wymień je na nowy sezon

rozpocznij koszenie trawnika, stopniowo zmniejszając wysokość zgodnie z potrzebami

Lato 

koś trawnik co tydzień, usuwając tylko niewielką ilość z wysokości 

pozostaw krótkie skoszone trawy na trawniku

podlewaj trawnik co tydzień lub częściej w czasie upałów

Jesień 

przestań kosić i pozwól trawnikowi odzyskać trochę wysokości

przewietrz trawnik – zwłaszcza miejsca zniszczone latem

dodaj jesienny nawóz zawierający dużo potasu i fosforu, ale mało azotu