Jak usunąć kamień z czajnika?

Osadzający się w czajnikach kamień i energooszczędność nie idą w parze. Zainfekowane kamieniem naczynie zużywa 10% więcej energii elektrycznej, ponieważ pogarsza odporność wody, przez co utrudnia przewodzenie ciepła. Tym samym czajnik potrzebuje więcej energii do działania i zużywa więcej. Jak mu pomóc?

Zobacz wszystkie czajniki na gaz-----> 

CZAJNIK KUCHENNY – OD WIEKÓW NA GAZIE 

Czajnik to rodzaj garnka, zwykle metalowego, używanego do gotowania wody. Jako jeden z najstarszych i najczęściej używanych przedmiotów kuchennych towarzyszy nam od tysięcy lat. Od brązu i żelaza po porcelanę i szkło – na przestrzeni wieków czajnik przechodził różne przemian, zarówno pod względem kształtu, jak i materiału, z którego był wykonywany. Jego główna funkcja pozostała jednak mniej więcej taka sama – gotowanie wody lub parzenie herbaty. 

Słowo „czajnik” pochodzi od rosyjskiego чай, czyli herbata. Do języka rosyjskiego przywędrowało z północnych Chin, gdzie znaczy čha-ye, czyli liście herbaty. Dawniej nazywano tak naczynie do parzenia herbaty, obecnie – do gotowania wody.

KRÓTKA HISTORIA CZAJNIKA 

Przez wieki na całym świecie podróżnicy, żołnierze, koczownicy, marynarze, kowboje i rolnicy używali żelaznych kotłów do gotowania jedzenia i wody. Były to solidne naczynia zdolne wytrzymać częsty transport, ciągłe użytkowanie oraz wiele uderzeń. Od czasów rewolucji neolitycznej, kiedy Homo sapiens rozpoczął swoją nową egzystencję jako istota zdolna produkować przedmioty, czajnik stał się jednym z najważniejszych narzędzi do przetrwania naszego gatunku. Główne modele czajników, które przez wieki nam towarzyszyły to:

• wczesne czajniki umieszczane nad ogniem

• czajniki kuchenne lub gwiżdżące 

• czajniki elektryczne   

WCZESNY CZAJNIK

Najwcześniej rozpoznane naczynie w kształcie czajnika zostało odkryte w Mezopotamii i pochodzi z okresu między 3500 a 2000 p.n.e. Wykonane z żelaza naczynie szybko zyskało popularność dzięki zdolności do szybkiego zagotowania wody oraz możliwości ustawienia go bezpośrednio na ogniu. Ważny był więc materiał, z którego był wykonany. Popularnym wyborem była miedź, ponieważ mogła szybko przewodzić ciepło. Kolejną metamorfozę, jeżeli chodzi o materiał, przeszedł czajnik dzięki Chińczykom, którzy wykorzystali porcelanę do wyrobu imbryków, filiżanek i dzbanków do herbaty, które stały się później symbolem wyrafinowania na europejskich salonach. 

Starożytni podróżnicy i żołnierze w Chinach gotowali wodę w celu usunięcia zanieczyszczeń i nadania jej smaku. Przypadkowo odkryli, że dodanie liści zielonej herbaty do wrzącej wody nadaje jej wspaniały smak. Z kolej europejscu wojownicy i koczownicy używali czajnika do gotowania wody z dodatkiem ziarna pszenicy. Tej praktyce zawdzięczamy powstanie piwa słodowego☺. 

Czajniki do gotowania wody ostatecznie przekształciły się w czajniki do herbaty, które przybrały charakterystyczne formy w różnych krajach. Uważa się, że stylowy rosyjski samowar, wykonany z metalu, pochodzi z Persji. W Anglii srebrne czajniki stały się elementem angielskiej tradycji herbacianej w XVIII w. Do tego momentu czajniki były umieszczane nad płomieniem i praktyka ta trwała do końca XIX w., kiedy sposób zagotowania wody – dzięki wynalezieniu czajnika elektrycznego – radykalnie się zmienił.

CZAJNIK Z GWIZDKIEM

Czajnik z gwizdkiem został wynaleziony przez niejakiego Harry'ego Bramsona i działał dzięki parze wytwarzającej się podczas wrzenia wody, co z kolei wywoływało wibracje, coraz to głośniejsze wraz ze wzrostem temperatury komory wodnej, aż do wyemitowania gwiżdżącego dźwięku, gdy uchodziła para. Gwizd wydobywający się podczas gotowania wody miał zabezpieczać przed zapomnieniem o wyłączeniu podgrzewania i wygotowaniem się wody, co skutkować mogło zniszczeniem czajnika. Co ciekawe, pełny mechanizm działania gwizdka czajnika sformułowano dopiero w 2013 r. Do tego czasu opis ten sprowadzał się do wibracji powietrza powstających przy wydostawaniu się pary wodnej poprzez dwie szczeliny gwizdka. Został on przedstawiony w 1877 r. przez lorda Rayleigha, który nazwał gwizdek w czajniku "urządzeniem alarmującym do naczyń kuchennych". 

CZAJNIK ELEKTRYCZNY, CZYLI „PUŁAPKA NA STARSZE PANIE”

Ogólnie rzecz ujmując, czajnik elektryczny zamienia energię elektryczną w ciepło, co doprowadza wodę do wrzenia. Ciepło jest wytwarzane przez przepuszczenie prądu elektrycznego przez materiał, który zapewnia opór. Dno czajnika jest zwykle miejscem, w którym wytwarza się ciepło, zastępując ogień w czajnikach tradycyjnych. 

Zobacz wszystkie czajniki elektryczne-----> 

Pierwszy czajnik wyposażony w elektryczny element grzejny został wynaleziony przez firmę Carpenter Electrical Company w 1891 roku. Jednak w tym pierwszym modelu gotowanie wody trwało ponad 10 minut, ponieważ element grzejny znajdował się w oddzielnej komorze w podstawie czajnika, z dala od wody. Stosowanie oddzielnych komór było nieefektywną metodą podgrzewania wody, nawet w porównaniu z wcześniejszymi żeliwnymi czajnikami, które stawiano bezpośrednio nad płomieniem.  W 1922 roku brytyjski inżynier Leslie Large zaprojektował technologię, która przeniosła czajnik w erę nowożytną. Zaprojektował cewkę owiniętą wokół rdzenia i umieszczoną w metalowej rurce, aby można ją było bezpiecznie umieścić bezpośrednio w wodzie. Firma Swan wprowadziła ten czajnik na rynek, rewolucjonizując sposób, w jaki ludzie mogli szybko zagotować wodę.

W 1955 roku Firma Russell Hobbs wprowadziła na rynek czajnik K1, w którym zastosowano termostat listwowy wyłączający zasilanie w momencie zagotowania wody. Był to krok milowy w procesie usprawniania czajników. Przed jego wprowadzeniem częste były awarie naczynia wywołujące pożar. Jednak urządzenie zabezpieczające stwarzało własne problemy. Zdarzały się przypadki śmierci przez porażenie prądem, gdy osoba, której czajnik przestał działać, usiłowała samodzielnie dojść przyczyn awarii. Seria artykułów w British Medical Journal jeszcze w latach 60. XX w. sugerowała, że kobiety powyżej 60. roku życia są szczególnie narażone na porażenie prądem „z powodu używania nożyczek podczas badania złączy żelazek elektrycznych i czajników”. Jeden z lekarzy opisał nawet czajnik elektryczny jako „mini-pułapkę na starsze panie”. Bez wiedzy starszych pań, a nawet ich starych lekarzy, zmodyfikowano wyłącznik bezpieczeństwa. Nowy przełącznik, który my, miłośnicy herbaty, znamy z radosnego kliknięcia, był obsługiwany parą i wyłączał czajnik, gdy woda się zagotowała. Czajnik nie powodował zwarć, co wyeliminowało problem porażeń prądem wywoływanych szturchaniem przewodów najbliższym dostępnym spiczastym przedmiotem.

JAK CZAJNIK NA GAZ GOTUJE WODĘ

Zagotowanie wody w czajniku kuchennym jest proste. Gdy na kuchence stoi czajnik napełniony wodą, podstawa nagrzewa się. Ciepło jest przekazywane przez podstawę do wody. Wraz ze wzrostem temperatury wody w zamkniętej przestrzeni zaczyna narastać ciśnienie. Gdy ciśnienie osiągnie maksimum, gwizdek informuje o zagotowaniu wody. 

Czajnik na gaz jest banalny w swojej konstrukcji. Jest to po prostu garnek o specjalnym kształcie wyposażony w dzióbek do nalewania wody i uchwyt do trzymania. W trakcie podgrzewania wody ogrzewaniu ulega cały czajnik, przez co samo gotowanie wody trwa nieco dłużej niż w czajniku elektrycznym. Czajnik na kuchenkę nie ma termometru ani funkcji automatycznego wyłączania, co oznacza, że ​​jeśli nie będziemy go monitorować, narazimy się na przelanie wody lub jej przegotowanie.   

NAJWAŻNIEJSZE ELEMENTY CZAJNIKA KUCHENNEGO   

GWIZDEK. Gwizdek to świetna funkcja w czajniku kuchennym – jego przenikliwy dźwięk jest trudny do zignorowania☺ Przywołuje miłe wspomnienia u osób, które w dzieciństwie spędzały dużo czasu u babci lub po prostu w ich domach używało się takich modeli na co dzień. Do tego stopnia stały się one wyróżniającym elementem wyposażenia kuchennego, że niektórym zdarzało się po zakupie elektrycznych odpowiedników postawić je na gaz i stopić plastikowy egzemplarz. Choć to tylko anegdota, to dobrze obrazuje status tradycyjnych czajników na gaz i powszechne przyzwyczajenie do widoku tych produktów w kuchni. 

Czajniki z gwizdkiem mają dwa rodzaje gwizdków -  zintegrowany z rączką (otwierany i zamykany specjalnym przyciskiem w rączce), a także klasyczny osobny, zdejmowany element.   

ŻAROODPORNY UCHWYT/RĄCZKA. Warto zwrócić uwagę na kształt i wykonanie rączki czajnika kuchennego. Niektóre rączki czajników kuchennych są tak starannie wyprofilowane, że mają specjalne zagłębienia na palce. Taka ergonomiczna budowa uchwytu sprawia, że czajnik do gotowania wody nie wyślizguje się rąk, co jest istotne w przypadku produktu, którego zadaniem jest wlewanie wrzątku do kubka lub szklanki. Uchwyty są wyprodukowane z litego drewna lub tworzywa, które nie nagrzewa się, dlatego użytkownikom nie grozi poparzenie ani nawet nieprzyjemne odczucie zetknięcia skóry z gorącym elementem.   

POKRYWKA. Pokrywka czajnika na gaz powinna szczelnie przylegać do otworu naczynia i zapewniać bezpieczne nalewanie wrzątku. Równie ważna jest obecność na pokrywie małego otworu, który umożliwia wydostanie się nadmiaru pary na zewnątrz.   

POJEMNOŚĆ. Podczas wyboru odpowiedniego czajnika warto zastanowić się nad jego wielkością. Singlom do codziennego użytkowania wystarczy czajnik o pojemności 1,5 litra. W przypadku większej rodziny lub częstego zapraszania gości na herbatkę, warto zainwestować w czajnik do kuchni o pojemności 2,5 lub 2,6 litra. 

NAJLEPSZE MATERIAŁY NA CZAJNIK KUCHENNY 

STAL NIERDZEWNA. Dzięki eleganckiemu wykończeniu i trwałości czajniki ze stali nierdzewnej są jednymi z najczęściej używanych. Niewątpliwą zaletą czajników kuchennych ze stali nierdzewnej jest fakt, że ze względu na dobór materiału konstrukcyjnego woda nie zmienia swojego smaku. Ponadto stal nierdzewna zabezpiecza produkt przed emitowaniem szkodliwych substancji, przez co czajniki są bezpieczne dla zdrowia użytkowników. Stal nierdzewna jest łatwa do czyszczenia oraz odporna na rdzę i matowienie. Czajniki ze stali nierdzewnej mogą mieć różną wagę, ale zazwyczaj są nieco cięższe niż czajniki wykonane z innych materiałów.   

ŻELIWO. Żeliwo jest najlepszym materiałem do naczyń kuchennych ze względu na jego zatrzymywanie ciepła i długowieczność. Chociaż niektóre żeliwne naczynia kuchenne mogą być podatne na matowienie i korozję, większość żeliwnych czajników kuchennych jest emaliowana, aby chronić je przed takimi uszkodzeniami. Ale należy ostrożnie się z nimi obchodzić – emalia jest podatna na odpryski. Żeliwne czajniki są zdecydowanie najlepsze pod względem utrzymywania temperatury wody. Są ciężkie i drogie, ale – właściwie używane i konserwowane – mogą posłużyć przez długie lata.   

MIEDŹ. Wykonane z czerwono-brązowego miedzianego metalu miedziane czajniki są po prostu piękne. Miedź lepiej przewodzi ciepło niż stal nierdzewna. Oznacza to, że szybko się nagrzewa, ale także szybko traci ciepło. Miedź jest stosunkowo miękkim metalem, dlatego należy zachować ostrożność, aby uniknąć wgnieceń i zarysowań. Warto poświęcić czas na wypolerowanie miedzianego czajnika, aby podkreślić i zachować jego wspaniały połysk.   ALUMINIUM. Lekkie i niedrogie, ale mniej trwałe niż inne metale – jest podatne na zarysowania, wgniecenia i matowienie.  Wybór ekonomiczny, zdecydowanie nie dla miłośników herbaty.   

SZKŁO. Czajniki kuchenne ze szkła hartowanego są przeznaczone do użytku w bezpośrednim kontakcie ze źródłem ciepła. Szkło jest kruche, więc ważne jest, aby nie narażać szklanego czajnika na drastyczne zmiany temperatury lub nieostrożne obchodzenie się. Łatwe do czyszczenia i proste w konstrukcji, szklane czajniki są atrakcyjnym elementem dekoracyjnym kuchni. Wystarczy rzut oka przez przezroczyste szkło, aby zobaczyć proces gotowania się wody.   

CERAMIKA. Czajniki ceramiczne są bardzo piękne i bardzo drogie. Wytwarzane z gliny przy użyciu specjalnej technologii, mają funkcję bardziej dekoracyjną niż użytkową. Czajniki ceramiczne doskonale nadają się do olśnienia gości — wiele z nich ma nawet pasujący zestaw filiżanek, ale trudno je nazwać praktycznymi. Należy się z nimi obchodzić ostrożnie, ponieważ ceramika jest podatna na odpryski i pękanie.   

PORCELANA. Czajniki z porcelany to często metalowe czajniki pokryte trwałą porcelanową emalią. Szklista powierzchni emalii sprawia, że czajnik do gotowania wody wygląda bardzo korzystnie w każdej kuchni. Emaliowanie porcelany chroni metal przed rdzą i korozją i często może nadać zwykłemu czajnikowi żywy kolor. Porcelana jest gładka i łatwa do czyszczenia, ale podatna na odpryski, co może powodować, że metalowy korpus czajnika będzie podatny na korozję.   PLASTIK. Plastik to niedrogi i lekki, ale kontrowersyjny materiał na naczynia kuchenne, ze względu na to, że po podgrzaniu może uwalniać chemikalia, zapachy i smaki do wody.

CZAJNIK NA GAZ I CZAJNIK ELEKTRYCZNY – CO SIĘ BARDZIEJ OPŁACA? 

Rosnące ceny prądu i ustalone przez rząd limity rocznego zużycia energii elektrycznej skłaniają nas do szukania oszczędności podczas wykonywania codziennych czynności. Zastanawiamy się, ile kosztuje używanie czajnika elektrycznego, a ile modelu na gaz oraz który z tych sposobów jest bardziej oszczędny. Można to sprawdzić, porównując cenę energii elektrycznej oraz gazu, a następnie czas, potrzebny do zagotowania wody w każdym z urządzeń.   

Czajnik elektryczny – koszt podgrzania 1 litra wody

Czajnik elektryczny o mocy 2000 W zużywa ok.  0,1 kilowatogodziny do zagotowania 1 litra wody. Aby otrzymać koszt jednego użycia czajnika, należy ilość kilowatogodzin pomnożyć przez koszt energii określony przez operatora. Aktualnie jest to średnio 0,70 zł. Wykonujemy działanie: 0,1 kWh x 0,70 zł = 0,07 zł.  Oznacza to, że zagotowanie 1 litra wody w czajniku elektrycznym kosztuje 7 groszy.

Czajnik na gaz – koszt 1 litra podgrzania wody

W przypadku tradycyjnego modelu, który doprowadza wodę do wrzenia w ok. 5 minut, do zagotowania 1 litra będzie potrzebne ok. 0,18 kWh energii. Wartość tę należy tak, jak poprzednio, pomnożyć przez stawkę operatora (średnia cena za jednostkę gazu to obecnie 0,30 zł).

Wykonujemy działanie: 0,18 kWh x 0,30 zł = 0,054 zł. Oznacza to, że zagotowanie 1 litra wody w czajniku na gaz kosztuje 5 groszy. 

Matematyka jest nieubłagana: z finansowego punktu widzenia tradycyjne czajniki zdecydowanie górują nad elektrycznymi zastępcami.

Za zagotowanie czajnika wody zapłacimy niewiele ponad 5 groszy, czyli o niemal 2 grosze mniej, niż w przypadku czajnika elektrycznego.   

Są to niewielkie wartości, jednak weźmy pod uwagę fakt, że gotowanie wody to czynność, którą wykonujemy w kuchni codziennie po kilka razy! W skali roku, a nawet kilku, oszczędność może okazać się spora. Zaoszczędzimy także na samym sprzęcie, gdyż porządnej jakości czajnik na kuchenkę kupimy za około 50-100 zł, a czajniki elektryczne w tej cenie będą zdecydowanie niższej rangi i nie warto w nie inwestować. Za dobry czajnik elektryczny trzeba zapłacić minimum 150 zł.   

JAK ZAGOTOWAĆ WODĘ W CZAJNIKU NA GAZ?   

1. Napełnij czajnik przynajmniej do połowy wodą. Zdejmij pokrywkę z górnej części czajnika i trzymaj go pod kranem z cieknącą wodą przez kilka sekund. Jeśli chcesz przyspieszyć działanie, użyj gorącej wody. Wrząca woda w czajniku, który jest napełniony mniej niż do połowy, może mu zaszkodzić. Jeśli się przegrzeje, może się spalić, wypaczyć, a nawet stopić.

2. Włącz jeden palnik kuchenki na średnio wysoką temperaturę. Ustawienie wysokiej temperatury (ale nie za gorącej) pomoże doprowadzić wodę do wrzenia w krótszym czasie bez nadmiernego obciążania czajnika. Jeśli Twoja kuchenka ma palniki o różnych rozmiarach, wybierz jeden z większych. W ten sposób ciepło zostanie równomiernie rozłożone na większej powierzchni.   

3. Pamiętaj, założyć pokrywę na czajnik. W przeciwnym razie nagrzewanie potrwa dłużej. Jeśli używasz kuchenki gazowej, wyreguluj płomienie tak, aby skoncentrowały się pod dnem czajnika, i nie rozchodziły się na boki. Jeśli wspinają się zbyt wysoko, mogą uszkodzić lub odbarwić uchwyt lub pokrywę.

4. Podgrzewaj wodę przez 5-10 minut lub do momentu, aż zacznie stale bulgotać. Woda wrze w temperaturze 91–104° C. Czas potrzebny do osiągnięcia tej temperatury przez czajnik może się nieznacznie różnić w zależności od stopnia jego napełnienia.   

5. Gdy woda się zagotuje, całkowicie wyłącz kuchenkę i ustaw czajnik na żaroodpornej powierzchni do ostygnięcia. Poczekaj, aż bulgotanie ustanie, aby przelać wodę z czajnika do kubka. Para może również spowodować oparzenia, więc trzymaj ręce i twarz z daleka od dzióbka.     

JAK USUNĄĆ KAMIEŃ Z CZAJNIKA? 

Kamień to biały, kredowy osad, który gromadzi się w czajnikach i jest szczególnie widoczny na stali nierdzewnej. Jest to powszechny problem w obszarach z twardą wodą , gdzie wyższe stężenie magnezu i wapnia prowadzi do osadzania się kamienia.

Osadzający się w czajnikach kamień i energooszczędność nie idą w parze. Zainfekowane kamieniem naczynie zużywa 10% więcej energii elektrycznej, ponieważ pogarsza odporność wody, przez co utrudnia przewodzenie ciepła. Tym samym czajnik potrzebuje więcej energii do działania i zużywa więcej. Jak mu pomóc?

1. Eliminujemy problem u źródła. Najlepszym lekarstwem jest profilaktyka, więc inwestujemy w zmiękczacz do wody. Zmiękczacze wody usuwają minerały z wody i znacząco zmniejszają ilość kamienia.

2. Po zakończeniu korzystania z czajnika nie pozostawiamy w nim wody (stojąca woda sprzyja osadzaniu się kamienia).

3. Przeprowadzamy proces odkamieniania czajnika kuchennego.

Ze zmiękczaczem wody lub bez niego usunięcie osadu jest nadal kluczem do utrzymania czajnika w dobrym stanie. Osiadający wewnątrz naczyń kamień ma odczyn zasadowy, więc najlepszymi sprzymierzeńcami do walki z nim są preparaty o ph kwasowym. Mogą to być profesjonalne środki chemiczne (skuteczne, acz drogie i nieobojętne dla smaku wody oraz środowiska) lub zalecane przez nas tańsze i ekologiczne naturalne, domowe środki takie jak: biały ocet, soda oczyszczona, cytryna.   

Jak usunąć kamień z czajnika za pomocą artykułów domowych? 

• napełnij czajnik do ¾ wodą i jedną cytryną lub równymi częściami wody i octu (domowy ocet jest odpowiedni)

• pozostaw na kilka godzin

• zagotuj wodę w czajniku (trzy razy gdy używasz cytryn, raz gdy odkamieniasz go octem)

• pozostawić do ostygnięcia, a następnie kilka razy dokładnie przepłucz

• ponownie zagotuj wodę w czajniku, aby upewnić się, że nie ma posmaku

• zewnętrzną część czajnika wytrzyj uniwersalnym środkiem czyszczącym o działaniu antybakteryjnym i wilgotną ściereczką

Proces odkamieniania najlepiej przeprowadzić wieczorem, ponieważ zajmuje on kilka godzin. Optymalne rozwiązanie to nasypać preparat i zostawić go w czajniku na noc, by miał czas na porządne rozpuszczenie osadu.

JAK WYCZYŚCIĆ PRZYPALONY CZAJNIK? 

Spalony czajnik to dzisiaj już rzadkość, ale warto wiedzieć jak poradzić sobie ze spalenizną na powierzchni czajników, patelni, garnków. Przypalenia i ślady przypalenia na dnie dowolnego naczynia kuchennego są zwykle spowodowane olejem lub innymi tłuszczami, które spaliły się, a następnie przywarły do powierzchni naczynia. Przyczyną mogą być również jony metali z nagromadzenia twardej wody. Gdy woda się zagotuje, metale te mogą pozostać na powierzchni naczyń kuchennych i powodować plamy.  Do wyczyszczenia spalonych, przypalonych lub poplamionych czajników, garnków i patelni potrzebujemy rękawiczki gumowe, ocet, sodę oczyszczoną, szorstką gąbkę lub szczoteczkę do szorowania. 

Jak wyczyścić przypalony czajnik? 

• załóż gumowe rękawice, aby chronić ręce przed tłuszczem i olejem

• namocz naczynie w gorącej wodzie z kilkoma kroplami detergentu – im cieplejsza woda, tym lepiej

• pozostaw czajnik w wodzie od 20 minut do 2 godzin, w zależności od stopnia spalenizny. 

• następnie posyp czajnik sodą oczyszczoną i wyszoruj go za pomocą mokrej, lekko ściernej gąbki lub pędzla z kilkoma kroplami płynu do naczyń 

• jeśli nie usuniesz spalenizny w całości, powtórz procedurę lub posyp czajnik sodą oczyszczoną i polać ją octem. Zaczekaj aż nastąpi reakcja chemiczna zwalczająca plamy, a następnie zetrzyj miksturę gąbką z mydłem. 

JAK WYPARZYĆ NOWY CZAJNIK NA GAZ? 

Większość czajników jest pokryta chemikaliami przez producenta, aby zapobiec ich rdzewieniu. Ponadto gromadzi się na nich kurz. 

1/ Przed pierwszym użyciem należy dokładnie umyć czajnik mydłem lub płynem do mycia naczyń od wewnętrznej i zewnętrznej strony.

2/ Całkowicie napełnij czajnik wodą do dzióbka, zagotuj i wylej.  Nie można pić przegotowanej wody po pierwszym zagotowaniu, ponieważ chemikalia, które zostały pokryte wewnątrz czajnika, mieszają się z wodą. Po pierwszym przegotowaniu wody może się zmienić kolor podstawy czajnika. Szczególnie w miedzianych czajnikach na gaz. Nie przejmuj się, to tylko chemikalia. Przed ponownym napełnieniem wytrzyj podstawę czystą szmatką.

3/ Powtórz procedurę 4 razy. W kolejnych cyklach możesz dodać ocet, kwasek cytrynowy, sodę oczyszczoną. Skutecznie czyszczą wnętrze czajnika również obierki z ziemniaków lub coca-cola. Wrzuć obierki do naczynia, zalej wodą i całość przez kilka minut. Powtórz czynność kilkukrotnie i za każdym razem wymieniając obierki na nowe. Wlej do czajnika 250 ml coca-coli i odrobinę wody, doprowadź do wrzenia i odstaw na 30 minut. Na koniec opłucz czajnik wodą. Pamiętaj, aby po każdym cyklu wymieniać wodę.